Triticale, ofwel tarwerogge, is een relatief nieuwe graansoort die is ontwikkeld door de kruising van tarwe en rogge. De Latijnse naam van de hybride is samengesteld uit het begin van tarwe (triticum) en het slot van rogge (secale). Bij de kruising is gewone tarwe gebruikt als moeder en rogge als vader. De graansoort is op het eind van de 19e eeuw ontwikkeld in laboratoriums in Schotland en Duitsland. Teeltgebieden liggen tegenwoordig veelal in Polen, Duitsland en Frankrijk. In Nederland is het areaal gering.

​

De plant van triticale lijkt het meest op die van tarwe. De kruising is constant en de korrels worden tarwe-roggekorrels genoemd. De hybride heeft eigenschappen van tarwe als rogge overgenomen. Afhankelijk van het ras kan triticale met gemiddeld 8 ton per hectare over meer jaren in opbrengst concurreren met wintertarwe en winterrogge. Het graan is weinig gevoelig voor droogte en daardoor met name geschikt voor de teelt op zandgrond.

​

Triticale kan zowel groen als Gehele Plant Silage (GPS) als rijp worden geoogst. In beide gevallen wordt het gebruikt voor veevoer. Bij GPS wordt het gewas geoogst in het deegrijp stadium (groen en onrijp) en direct ingekuild. Andere gebruiksdoelen zijn ethanol productie en biomassavergisting.

Het graan is minder geschikt voor broodbereiding, onder andere vanwege de ongunstige eiwitsamenstelling en slechte uitmaling.

​

Areaalontwikkeling Triticale (Nederland / CBS):

• 1900: < nihil

• 1950: < nihil

• 2000: < 7.000 ha

• 2018: < 1.000 ha