U staat hier in de Boortorenstraat. De straat dankt zijn naam aan het feit dat hier in het begin van de vorige eeuw (1912-1913) in opdracht van de regering door de Staatsmijnen onder leiding van directeur Mr. Dr. Ing. Willem van Waterschoot van der Gracht een boortoren werd geplaats op zoek naar steenkool. Want het ‘zwarte goud’ dat toen al volop werd gewonnen in Zuid-Limburg werd gezien als brandstof van de toekomst. De boring in de Blauwenhoek, die officieel Diepboring 16 werd genoemd, was er één in een reeks van 22 die vooral in en rond het Peelgebied plaatsvonden. Ze werden successievelijk uitgevoerd met demontabele boortorens.

 

Kolen te diep

De diepboring werd in januari 2012 ‘aangezet’ en tot eind maart 2013 uitgevoerd met een boortoren van 20 meter hoog. Deze had een stalen geraamte met houten ombouw. Een stoommachine zorgde voor de aandrijving van de boorkop. Met leem ingesmeerde boorbuizen met afnemende diameter werden een-voor- een via metershoge deuren naar binnen getakeld en door de stoommachine de diepte ingedreven.
Er werd bijna 15 maanden continue geboord in tweeploegendienst. ’s Nachts werd er gewerkt bij licht van carbidlampen. Eind maart 2013, toen de diamantboor een diepte van 1150,50 meter had bereikt, was onder Oploo nog steeds geen steenkool aangetroffen en werd de boring gestaakt. De conclusie van de onderzoekers was dat de kolenlagen onder Oploo te diep zaten om rendabel een kolenmijn te exploiteren.

​

Nieuwe boring

Rond 1980, toen in Nederland onder andere in Arcen en Valkenburg initiatieven in gang werden gezet om een kuuroord te ontwikkelen, ontdekte amateuronderzoeker Dick Vink in het eindrapport Dat Van Waterschoot van der Gracht in 1915 over de diepboringen had geschreven dat de boorploeg bij Diepboring 16 op een diepte van 486 meter een stroom van warm en mineraalrijk water had aangetroffen. Vink kaartte het aan op het gemeentehuis in Sint Anthonis en enkele ondernemers, verenigd in de Stichting Kuuroord Sint Anthonis, pakten het plan op om warm water in Oploo op te pompen en met een leiding naar een nieuw te bouwen kuuroord in Sint Anthonis te transporteren.

 

Plannen afgeblazen

Op initiatief van deze stichting werd een modern boorbedrijf ingehuurd dat in april 1986 begon met de nieuwe diepboring. Een boring met succes, want na twee weken werd de eeuwigdurende zoute warmwaterstroom van 32 graden Celsius bereikt.
Voor de ontwikkeling van het kuuroord was veel geld nodig. Ondanks een jarenlange lobby bij de gemeente, andere overheden en particuliere investeerders kreeg de initiatiefgroep het benodigde kapitaal niet bij elkaar. Na 15 jaar ‘duwen en trekken’ bleek het kuuroord vooral om financiële redenen geen haalbare kaart. De ambitieuze plannen werden afgeblazen.